Het is inmiddels 2023, een tijd waarin we taboes verbreken, stereotypen de rug toe keren en leren onszelf te accepteren. Nouja, proberen. Elke stap voor uit is er eentje met meer tegenstand. Want ook in 2023 zijn er nog veel mensen die elkaar niet accepteren of willen begrijpen. Dat is jammer. Maar bewijst wel een punt. Namelijk dat protesten als Pride nogsteeds nodig zijn. 

De redactie van ROATS | Magazine besloot zich daarom in te zetten tijdens dit protest en ging op bezoek bij Pride Zwolle en Pride Amsterdam met de vraag 'wat betekent pride voor jongeren' en 'hoe uit je jezelf in een omgeving met zoveel tegenstand'? 

De antwoorden hier op hebben ze gebundeld tot een bijzondere Pride Special. Eentje waarin de jongere generatie centraal staat en iedereen aan het woord komt. In deze special is er ruimte voor jou en voor mij en kijken we niet naar huidskleur, afkomst of seksualiteit. Het is een veilige ruimte je uit te spreken voor wat je belangrijk vindt en een onderwerp aan te kaarten waar mensen normaal overheen lezen. 

Deze Special is in samenwerking met Pride Zwolle en Pride Amsterdam tot stand gekomen. Speciale dank aan alle schrijvers, kunstenaars en de prachtige jongeren die hebben bijgedragen.

In deze Special:

1. Video over Pride

2. 'Quote' collage

3. Gedicht door Micha 

4. Interview religie-lgbtqia2s+ 

5. Foto Reportage Pride Zwolle

6. Unisexiteit en Drag door Fay & Denise

7. Kunst door Grijzke 

8. Kunst door Pavel

Pride videoverslag

- Door Jannie Elzinga en Dewy Huitema

Gedicht Micha Braaksma

Micha Braaksma (2004) studeert Liberal Arts and Sciences aan de Universiteit van Tilburg. Hij is onder anderen actief als dichter en schrijver van korte verhalen en essays. Daarbij focust hij vooral op filosofische en existentialistische thema’s. Om toe te voegen aan de creatieve diversiteit is hij ook model en fotograaf en is hij redactielid van ROATS Magazine. 

Kwaad

Wat nu

Als ik rouw

Wanneer ik mijn

Lichaam beschouw

Wat nu

Als ik rouw

Wanneer ik denk aan

Hoe ik mijn

Lichaam beschouw

Zal ik dan meer

Moeten streven

Of zal ik

Moeten leven

Met dat wij

Zijn verweven

Met ons gegeven

Geloof en de LGBTQIA2S+ gemeenschap: een gesprek met voorganger Liesbeth

- Door Micha Braaksma en Jannie Elzinga

Dit alles is mogelijk omdat Liesbeth vooral voordraagt in kerken met een vrijere houding. Die kerken kiezen in bepaalde mate welke overtuigingen zij zelf accepteren uit bijvoorbeeld de Bijbel, maar ook welke ze juist niet accepteren. Zij zijn dan dus vaak minder streng met hoe exact je je aan de regels uit de Bijbel moet houden. Maar er zijn ook kerken met een veel strengere leer. Daar is de vrijheid om af te wijken van de traditie beperkt en zijn er strengere regels. Dat maakt het vaak ook lastig voor mensen die daar naar de kerk gaan, maar zich toch identificeren als lid van de regenbooggemeenschap. Dat wordt in vele gevallen namelijk niet getolereerd. 

Zo zijn er in Nederland veel kerken die vinden dat het homohuwelijk niet zou moeten worden toegestaan en dat homoseksuele partners geen kinderen zouden mogen adopteren. Homoseksueel zijn is volgens deze kerken een zonde. In sommige kerken wordt zelfs verteld dat homo’s genezen kunnen worden. Daarnaast ontkennen ze regelmatig ook dat gender kan veranderen. Ze zeggen dat je gender altijd verbonden is met je sekse en vaststaat vanaf je geboorte. Hiermee keren ze zich af van transgender personen. 

Liesbeth kan zich daar absoluut niet in vinden. 'Ik kan me niet voorstellen, zeker als je predikt, dat je mensen zo kan buitensluiten. Als je gelooft dat God de wereld heeft geschapen, dan heeft God ook ieder mens geschapen, met al zijn goede en slechte kanten.' 'Iedereen moet trots kunnen zijn op zichzelf en zich comfortabel kunnen voelen.' Toch is dat nog steeds niet altijd het geval. De regenbooggemeenschap moet juist hierom vertegenwoordigd worden in de kerk: 'De regenbooggemeenschap kan ons nog veel leren.'

 'De regenbooggemeenschap kan ons nog veel leren.'

Het is te begrijpen dat sommige mensen het lastig vinden om het anders te zien, als ze vanaf hun geboorte zijn opgevoed met het idee dat het volledig draait om het geloof en het streng naleven van regels uit bijvoorbeeld de Bijbel. Voor hen is twijfelen aan deze regels ondenkbaar. De Bijbel is voor hen het woord van God. Hierin staan meerdere teksten die refereren aan levensstijl en seksualiteit. Een voorbeeld is dat man en vrouw volgens de Bijbel bij elkaar horen: 'Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten, en zal zijn vrouw aanhangen, en die twee zullen tot een vlees zijn' (Matthëus 19:4-6). Deze teksten worden vervolgens gebruikt als argument tegen homoseksualiteit en versterken het beeld dat homoseksualiteit een zonde is.  

Ook het geloof dat mensen als ze zondigen naar de hel gaan speelt een rol. Dit geloof leidt tot angst onder zowel ouders van regenboogkinderen als angst onder mensen die zelf deel van de regenbooggemeenschap zijn. Ze durven hun gevoelens hierdoor niet openlijk te uiten. 

Liesbeth kijkt met een ruimere blik naar de Bijbel. Zij ziet het als een tekst die eeuwen geleden geschreven is met bepaalde regels en ideeën die op dat moment praktisch waren. 'Het was toen een stuk belangrijker en normaler om kinderen te hebben, maar dat is tegenwoordig echt niet meer zo.' Er staan nog wel meer wetten in de Bijbel waarvan we tegenwoordig raar op zouden kijken, zoals dat je bijvoorbeeld geen schaaldieren mag eten. 

Liesbeth zou het liefst zien dat de angst voor zondigen en de hel verdwijnt en dat er openheid komt rond de regenbooggemeenschap. Ze wilt dat mensen er makkelijker over kunnen praten: 'Ik hoop op een meer kleurvolle kerk.' Haar advies voor jongeren die zich betrokken voelen bij de regenbooggemeenschap is daarom om naar een vrije kerk te gaan. Om een plek te vinden met mensen waar je geaccepteerd wordt en jezelf kan zijn. Deze kerken zijn er door heel Nederland. Op de site www.wijdekerk.nl is een uitgebreide kaart te vinden met kerken waar leden van de LGBTQIA2S+-gemeenschap welkom zijn. Ook kan je hier terecht voor extra informatie rond het onderwerp. 

'Ik hoop op een meer kleurvolle kerk.' 

Deze vrije kerken en het verhaal van Liesbeth laten zien dat de kerk en de LQBTIA2S+-gemeenschap niet tegenover elkaar staan, maar kunnen samenleven en elkaar zelfs kunnen versterken. 'Vertrouw op een God die deze wereld heeft geschapen, die alles daarin heeft gewild en die jou heeft gewild, wie je ook bent. Perfect zijn kan niet, je bent niet God, anders zou het ook een beetje saai zijn, maar jezelf zijn kan wel.' Haar boodschap is dan ook om absoluut jezelf te zijn, op welke manier dan ook. Dan kan je de plaatsen en mensen vinden die je accepteren zoals je bent.

Foto reportage Pride Zwolle

- Door Jannie Elzinga en Dewy Huitema

Unisex Identiteit: Labels zijn voor kleding, niet mensen

- Door Denise en Fay

Of je nu een kledingwinkel binnen loopt of op zoek bent naar een nieuwe shampoo, het begint altijd met de keuze of je op de  mannen- of op de vrouwenafdeling gaat kijken. Vanaf het begin van je leven word je geconfronteerd met genderstereotypen die ingebed zijn in onze cultuur. Jongens worden aangemoedigd om sterk en stoer te zijn, ze krijgen autootjes om mee te spelen en mogen zo lomp en ruw zijn als ze willen. Meisjes daarentegen wordt verteld dat ze juist  zacht en zorgzaam moeten zijn, horen babypoppen te behandelen als hun eigen kind en krijgen een keukentje om mee te spelen.

Het laatste decennium worden begrippen zoals unisexiteit, gender en non-binairiteit steeds vaker benoemd in de media. Identiteit en gelijkheid zijn onderwerpen waar we dagelijks mee te maken hebben. Hierdoor weten we inmiddels een stuk beter hoe belangrijk gendergelijkheid werkelijk is. Mensen worden zich steeds meer bewust van de beperkingen van traditionele ideeën rond gender en proberen een inclusievere en meer diverse manier van genderidentiteit te omarmen. 

In deze wereld, waarin geslacht een grote rol speelt, streven wij als nieuwe generatie naar afschaffing van de hokjescultuur. Dit is belangrijk, want het elimineren van hokjes bevordert inclusie en diversiteit in de samenleving;geeft individuen meer vrijheid om zichzelf te zijn zonder de druk van sociale verwachtingen; zorgt ervoor dat mensen minder oordelen op basis van generalisaties en biedt eerlijkere kansen op basis van capaciteiten in plaats van identiteit. Dit leidt tot een meer empathische samenleving waarin mensen elkaars ervaringen beter begrijpen.

Geslacht speelt om meerdere redenen een grote rol in de samenleving. Historisch gezien kregen mannen en vrouwen vaak specifieke rollen en verwachtingen toegewezen, wat de perceptie van geslacht beïnvloedde door de tijd heen. Ook bestaan er biologische verschillen tussen mannen en vrouwen, zoals voortplantingsorganen en hormonale profielen. Deze verschillen hebben deels invloed gehad op de manier waarop geslacht wordt begrepen en geïnterpreteerd. Daarnaast leiden genderstereotypen en vooroordelen tot ongelijke behandeling op basis van geslacht en bepalen zo de sociale dynamiek. Hierdoor heeft geslacht ook invloed op de toegang tot middelen, kansen en besluitvorming in de samenleving. Mannen hebben vaak meer economische en politieke macht, wat heeft bijgedragen aan ongelijke machtsverhoudingen tussen de geslachten.

Geslacht heeft betrekking op biologische kenmerken, terwijl gender te maken heeft met de culturele en sociale verwachtingen en identiteiten die aan mensen worden toegeschreven. Het begrijpen van dit onderscheid is essentieel voor het bevorderen van gendergelijkheid en inclusiviteit in de samenleving. Unisexiteit, iets dat geschikt is voor personen van elk geslacht, zonder dat er onderscheid wordt gemaakt tussen man en vrouw, speelt een grote rol bij het bevorderen van gelijkheid en genderneutraliteit. Dit begrip maakt het steeds makkelijker om gender te zien als een spectrum en het idee dat onze maatschappij enkel bestaat uit mannen en vrouwen los te laten. De mogelijkheid om jezelf uit te drukken, zonder beperkingen op basis van geslacht, wordt hierdoor steeds makkelijker. 

Het wordt langzamerhand gewoon om niet in een man-vrouw maatschapij te leven. Je ziet daarom dat  steeds meer bedrijven zich profileren als uniseks, zoals kappers en schoonheidssalons die mannen, vrouwen en mensen die daarbuiten vallen behandelen. Ook de mode- en cosmeticawereld speelt in op de wens naar unisex producten. Denk hierbij aan deodorant die wordt gepromoot onafhankelijk van geslacht, maar om de geur, of aan campagnes van skincare merken die mensen van meerdere geslachten gebruiken in hun marketing.

Zelfs op politiek en maatschappelijk vlak zijn er veel vraagstukken en veranderingen rond het thema. Neem bijvoorbeeld de mogelijkheid om X op je paspoort te zetten in plaats van M of V. Hierdoor is er in officiële stukken de keuze om naast man of vrouw een andere optie te kiezen. Mensen die zich niet specifiek man of vrouw voelen, moeten namelijk ook de mogelijkheid hebben om geidentificeerd te kunnen worden door anderen op een manier die zij prettig vinden en die past bij de manier waarop zij zichzelf identificeren. Dit proces wordt nog verder ondersteund door het vermelden van voornaamwoorden onderaan e-mails, zoals 'hij/hem', 'zij/haar', of 'die/hen'. Hierdoor wordt het respecteren en accepteren van de genderidentiteit van elk individu nog makkelijker, waardoor diversiteit genormaliseerd wordt. 

Deze grote maatschappelijke veranderingen worden mede mogelijk gemaakt door sociale media. Genderqueer mensen, een overkoepelende term voor een genderidentiteit die niet strikt vrouwelijk of mannelijk is, uiten zich via internet en creeëren hiermee een platform waarop mensen kunnen leren en geïnspireerd kunnen raken over identiteit. Er is daarom ook grote waardering  voor de genderqueer BN’ers die ervoor zorgen dat mensen vaker te maken krijgen met het uitgebreidde onderwerp gender in al haar facetten, waardoor respect en steun voor de queergemeenschap groeit. Denk aan Raven van Dorst, een ontzettend creatief persoon die als artiest, acteur en presentator openlijk ‘die/hen’ voornaamwoorden prefereert. Maar ook Thorn Roos de Vries, die geschiedenis schrijft als eerste non-binaire karakter op de Nederlandse televisie. 

Het fenomeen unisex zie je op dit moment veel terug op de catwalk. Kleding wordt door designers niet meer specifiek ontworpen voor een man of vrouw, maar voor mensen in het algemeen. De modellenwereld breidt zich uit met queer modellen en wordt daarmee vele malen diverser.
 

Het hebben van een queer rolmodel en de mogelijkheid om unisex kleding te kunen kopen biedt grote mogelijkheden voor jongeren. Het vinden van je eigen stijl en identiteit wordt hierdoor makkelijker. Dat is wat we uiteindelijk willen bereiken: dat je kan zijn wie je bent zonder in een hokje gestopt te worden.

Fay

Hoe is het voor iemand die zich niet kan vinden binnen de gendernormen van één bepaald geslacht? Fay vertelt over hoe ze tussen en buiten die hokjes valt. 

Ik ben geboren als vrouw, met een vrouwenlichaam. Volgens de mensen om mij heen denk ik als een vrouw; ik ben volgens hun ‘emotioneel’ en heb ‘vrouwelijke’ interesses. Maar wat maken mijn gedachten vrouwelijk? En hoe komt het dat bepaalde gedachten en gedragingen geassocieerd worden met vrouwen? 

Ik heb mezelf nooit helemaal als een vrouw beschouwd, tenminste niet zoals een vrouw wordt omschreven door de mensen om mij heen. Ik vind mezelf niet  binnen de normen passen die aan gender worden gehangen en ik kan ze niet helemaal begrijpen. 

Toen mijn oom bijvoorbeeld ooit tegen mij zei dat ik ‘ladylike’ moest gaan zitten begreep ik niet waarom. Wat is ladylike zitten? En waarom moeten vrouwen zo zitten terwijl mannen met gespreide benen achterover in de bank mogen leunen?  

Ik heb nooit echt deze regels gevolgd, maar deed gewoon wat goed voelde voor mij. Dit was nooit bewust, totdat ik begreep dat niet iedereen zo dacht. 

Toch zijn er ook anderen die zich niet thuis voelen binnen een bepaald gender. Toen ik meer van deze mensen leerde kennen, begreep ik dat ik misschien wel non-binair was. Of in ieder geval iets in die categorie. Ik weet zelf nog steeds niet precies hoe mijn gender in elkaar zit, maar ik heb besloten dat ik het gewoon accepteer. Soms voel ik mij meer vrouwelijk, soms voel ik mij meer mannelijk en soms voel ik mij geen van beiden. Dat vind ik prima.

Mensen zien mij als een vrouw, maar ik voel mij gewoon mens. Ik doe waar ik zelf blij van wordt. Dat kan het dragen van mannenkleren zijn, maar ook het maken van sieraden met vrienden. Het ene moment voel ik me comfortabel in ‘mannelijke’ kleding, het andere moment juist in ‘vrouwelijke kleding’. Toch begrijp ik dat ik niet persé man of vrouw ben. Ik sta daar tussen of daarbuiten en ik heb dat altijd makkelijk te accepteren gevonden. Ik laat niet duidelijk zien dat ik non-binair ben, maar ik weet dit zelf en dat is genoeg.

Pronken als een pauw: Drag vanuit het perspectief van twee ‘niet-dragqueens’

- Door Denise en Fay

Of je buurman er nou aan doet of dat je ooit een aflevering van Rupaul's drag race voorbij hebt zien komen, iedereen kent het begrip 'drag' inmiddels wel. Een performance van overdreven vrouwelijkheid, mannelijkheid of andere vormen van genderexpressie, met als doel entertainment, maar ook het uitdrukken van je identiteit.

Toen wij dit jaar voor school iets moesten maken met het thema ‘pronken’ dachten we beide precies hetzelfde: drag. Voor ons is dat een ultiem voorbeeld van mensen die trots zijn op wie zij zijn en dat ook laten zien. Wij hebben allebei interesse in unieke mode, pop cultuur, onconventionele schoonheid en dingen die worden gezien als een ‘beetje vreemd’. Voor ons was drag daarom een ideaal onderwerp om deze interesses in te combineren. 

Ons doel was om te ondervinden of wij, net als de echte dragqueens, konden pronken door middel van de machtige kunstvorm die drag voor ons is.

Zo gezegd, zo gedaan toch? Ja, daar gingen we dus de mist in. Als twee meiden die onervaren waren met drag make-up, was het een hele uitdaging. Maar vooruit, we deden wat onderzoek en kozen beide voor een uiterlijke stijl die authentiek ‘ons’ was. Voordat we begonnen hebben we wel wat inspiratie opgedaan, wat voor foto’s we ongeveer wilden gaan creëren. Zo ontstond alvast een vaag idee over wat de 'mood' van de foto’s zou worden. Hierbij werden we onder andere geïnspireerd door de drag queen Violet Chachki, de modeontwerper John Galliano en modebladen als Vogue. Dit vulden we aan met kleding, attributen, accessoires, haarstijlen en alles wat we ons maar konden bedenken. 

FAY: ‘In het verleden heb ik moeite gehad met mijn zelfbeeld. Dit project stond voor mij in het teken van zelfacceptatie. Mijn eigen aparte idee van schoonheid realiseren en me kleden in iets waar ik blij van word, ook al kunnen anderen daar heel anders over denken, gaf daarom enorme voldoening.’

DENISE: ’Ik bewonder hoeveel kracht er met drag uitgestraald wordt; een soort alter ego dat door middel van make-up, haar en kleding naar voren gehaald wordt. Een unieke manier van iemand anders zijn, maar je tegelijkertijd  meer jezelf voelen dan ooit.Onze alledaagse genderidentiteit is  net zo zeer een performance als drag dat is. Identiteit überhaupt. Je communiceert met wat je wel of niet aantrekt, hoe je je wel of niet beweegt, hoe je praat, et cetera. Ik zie hierin een act en maskers.’

We zijn heel nuchter en open aan dit project begonnen en hadden van tevoren weinig gepland. Voor ons was het belangrijk om vooral op gevoel af te gaan. Zouden we ons net zo goed in drag voelen als we van tevoren hoopten?

Binnen een dag hebben we ons opgemaakt, outfits gestyled en foto's genomen. Daarnaast hebben we geëxperimenteerd met licht, een fisheye lens en met het nemen van foto’s uit onverwachte hoeken. Gaandeweg lukte het om leuke en gevarieerde foto’s te maken. Het was erg experimenteel, maar we hadden genoeg tijd om erachter te komen wat voor ons werkte. Met behulp van deze werkwijze, een ladder, een antiekwinkel en heel veel chaos ontstond een verrassend en gevarieerd eindproduct. 

DENISE: ‘De speelse manier waarop we hebben geëxperimenteerd vond ik misschien wel het allerleukste aan dit project. Niet alleen de verschillende manieren van fotografie vond ik leuk om te proberen, maar door deze opdracht kwam ik ook erachter dat ik het eigenlijk wel heel leuk vind om make-up te doen. Juist doordat we enorm veel vrijheid aan onszelf gaven kwamen er verrassende foto’s uit.’

Onze stijlen verschillen erg veel van elkaar. Het was daarom van tevoren best wel spannend hoe dit zou uitpakken. We moesten ervoor zorgen dat alles toch één geheel bleef. En hoewel onze outfits verschillen qua stijl, passen ze toch bij elkaar en bleek het uiteindelijk geen probleem. Allebei de outfits werden bijvoorbeeld geïnspireerd door vintage kleding, diepe kleuren, het combineren van prints en door overdreven make-up. Dit bepaalde mede de sfeer van de foto’s.

FAY: ‘De make-up sluit aan op mijn creativiteit, mijn innerlijke, en mijn schoonheidsideaal. De overdreven manier  waarop ik mijn gezicht heb geschilderd laat alle aspecten zien waarmee ik wil pronken. Omdat de make-up op mijn eigen gezicht zit, pronk ik zowel met mijn uiterlijk als innerlijk, wat mijn doel was.

Ook de kledingstukken hebben ieder een eigen verhaal. Ze passen op het eerste gezicht niet bij elkaar, maar omdat het allemaal mijn stijl is creëer ik toch één geheel. De kledingstukken weerspiegelen mijn smaak en mijn idee van schoonheid. Ik wil pronken met de dingen die ik mooi vind.’

Het belangrijkste wat we ervan hebben geleerd is dat drag meer is dan alleen verkleden: je toont wie je bent door je uiterlijk te combineren met je innerlijk. Het is een vorm van zelfexpressie waarin je maatschappelijke verwachtingen, regels en gender helemaal los kan laten. De manier waarop je jezelf kan veranderen in een levend kunstwerk en je identiteit daarin  kan uitdrukken vinden we beiden enorm inspirerend. Het leuke aan drag is dat er niet één manier is om het te doen. Hoe je drag doet ligt aan je persoonlijke voorkeur, hoe je gezien wilt worden, je omgeving en je ervaringen. Elke drag-artiest heeft een eigen stijl en verhaal.  Er zijn nooit twee artiesten die hetzelfde doen. 

FAY: ‘Voordat ik dit project aanging had ik al redelijk wat ervaring met make-up en het uitproberen van nieuwe stijlen, maar drag was nog helemaal nieuw voor mij. Ik wist van tevoren dat ik het verkleden leuk zou vinden, maar het uitzoeken van hoe ik meer emotie en identiteit aan mijn uiterlijk kon toevoegen was nog onbekend voor mij.  Gelukkig kwam ik er al snel achter dat ik hier ook erg enthousiast van werd. Het voelde fijn om mijn kunst op mijn gezicht en lichaam te dragen. Ik zag mezelf als een soort collage van kledingstukken, sieraden en make-up.’

DENISE: ‘Ik vond het verrassend leuk om een keer volledig uit mijn comfortzone te stappen. Ik voelde me zoals ik van tevoren had verwacht ontzettend krachtig binnen deze expressieve vorm van kunst. Ik snap nu veel beter waarom dragqueens, net als een pauw, pronken.’

FAY: ‘Wel merkten wij door deze ervaring hoe het is om op te vallen in het openbaar. Zelf maakten we dit rechtstreeks mee toen we in onze drag-outfits naar de supermarkt gingen. Hier kregen we meerdere rare blikken of mensen die ons ontweken. Het was duidelijk dat sommigen ons bekritiseerden en veroordeelden. Dat vond ik jammer.’

Door dit project zijn wij meer te weten gekomen over drag. Het is een heel spektakel om drag te bekijken, maar het is weer iets compleet anders om het ook zelf mee te maken. We kunnen natuurlijk niet zeggen dat we de volledige ervaring rond drag hebben gehad, want drag is meer dan alleen de kleren en make-up. Performance is er ook een groot deel van en hier hebben wij nog weinig mee gedaan. Toch hebben we voor een korte periode kunnen meemaken hoe het is om je fysiek te veranderen en je authentieke zelf te laten zien. Dit was daarom een extreem mooie ervaring. 

FAY: ‘Ik zie mezelf in de toekomst geen full-time dragqueen worden, hoewel ik het een erg leuke ervaring vond. Ik heb wel besloten dat ik mezelf meer ga uitdrukken door mijn kleding en uiterlijk.’’

DENISE: ‘Eigenlijk zou ik na deze ervaring iedereen willen aanraden om een keer het uiterste van jezelf naar boven te halen en te ervaren hoe je je daarbij voelt, misschien verras je jezelf nog wel.’

Mijn naam is Denise (18). Het fascineert mij hoe we vanaf jongs af aan de wereld leren kennen door beelden en woorden. We voelen, leren en beleven alles om ons heen;  dit maakt  ons zoals we nu zijn.  Ik ben al mijn hele leven bezig met kunst; schilderen met opa, toneelstukken opvoeren, schrijven, tekenen en dansen. Je zou best kunnen zeggen dat ik altijd al creatief ben geweest. Na jaren struggelen met het vinden van mezelf is identiteit het belangrijkste begrip ooit voor mij geworden. Want de vraag ‘Wie ben jij?' heeft geen antwoord, het is een gevoel. Juist dat gevoel is belangrijk voor mij om te uiten, niet alleen met mijn persoonlijkheid, maar ook met de dingen die ik maak en hoe ik eruit zie. 

Ik zelf val niet binnen de queer gemeenschap, maar door de mensen uit mijn omgeving heb ik er veel over geleerd.  Daarom wil ik het verhaal van mij en Fay niet alleen delen met mensen die zich hier mee kunnen identificeren, maar juist met de mensen die dit nog niet kunnen. Om, net als ik, jezelf open te kunnen stellen om te leren van anderen.

Mijn naam is Fay (18). Mijn leven zou zonder kunst, filosofie en cultuur niet compleet zijn. Deze dingen betekenen ongelofelijk veel voor mij, net zoals voor vele anderen. Deze drie dingen zijn zo breed dat de emoties die hierbij passen niet eens op papier te zetten zijn. Toch weet ik zeker dat mensen die dezelfde passie delen weten wat ik bedoel als ik zeg dat kunst de leidraad van ons bestaan is.

Het stukje unisexiteit en gender is voor mij erg van belang. Zeker omdat ik zelf  binnen dit spectrum val. Om dit te uiten door middel van kunst is voor mij onwijs fijn. Drag inspireert me daarom enorm. Het combineert kunst en performance met het uitdragen van identiteit en cultuur. 

Ik heb Denise leren kennen op de middelbare school en wij zijn beiden dit jaar geslaagd  op de havo en nemen nu tegelijk ons tussenjaar. De enige les die wij samen hadden was beeldende kunst. Hier ontdekten we dat we dezelfde interesses hadden, en al snel werden we dikke vrienden. 

Onze gedeelde interesse in kunst, fashion en design bindt ons nog steeds als vrienden. We maken vaak samen foto’s, brainstormen over de meest bizarre ideeën en vragen elkaar om fashion advies als we ergens naartoe gaan. 

!! De volgende twee stukken bevatten naaktheid en bepaald taalgebruik, dat als aanstootgevend kan worden ervaren !!

'Faggot'

- Door Grijzke 

De meeste mensen kennen mij als Gray, een 19 jarige kunststudente grafisch ontwerp. Mijn echte naam is Merel Vogelaers. Gray is een pseudoniem om een deel van mijn traumatische verleden, achter mij te laten. Vandaar  ook de artiestennaam Grijzke. Ik maak echter nog wel werk over mijn verleden; vooral tekeningen en beeldhouwwerken waar teksten in voorkomen. Daardoor ben ik ook begonnen met schrijven.

!! Reminder, het volgende stuk bevat ook naaktheid en kan als aanstootgevend worden ervaren !!

'Jezelf onthullen en blootstellen is wat je zal verheffen'  

- Door Pavel Boujev

Ik ben Pavel Boujev en ik ben 18 jaar oud. Ik ben geboren in Bulgarije, maar opgegroeid over de hele wereld. Ik werk als freelance grafisch ontwerper en studeer momenteel Design op de Hanzehogeschool Academie Minerva in Groningen. Ik voel me erg geinspireerd door het expressionisme. Ik probeer met mijn kunst dan ook zoveel mogelijk kleur naar voren te brengen, omdat ik denk dat dat onze emoties het beste uitdrukt. 

ROATS | Magazine streeft er naar en veilige omgeving te creeren voor haar schrijvers en interne team. Dit doen we door iedereen een kans te geven en niet te oordelen op basis van afkomst, opleiding, geslacht of seksualiteit.

Wil jij nou ook je stem laten horen, stuur dan een mailtje naar Roatsmagazine@gmail.com en wie weet kunnen we iets voor elkaar betekenen.